انسان رد میشه و فراموش میکنه.
اما گاهی،
انگار تموم نمیشن یه سری چیزا
مثلا گیر می کنی به لبخند مهربون کنج لب یکی
می مونی تو صدای پای یه شعر،یه آواز.
یا یه نگاه مهربون،
یه جفت دست نوازشگر شاید.
زندگی قدم ن میگذره ،
اما تو جا میمونی ازش،
بس که غرقی و هیچ غریقی نیست!
میگم،
من جا موندم تو "ط ُ "
تو چی؟گم نکردی خودتو؟
صالحه.ن
پ.ن۱:این نوع دیگر دوست داشتن است.
پ.ن۲:داشتم فکر میکردم
خاطره ها رو همین جا گذاشتنا و جا موندنا میسازه،ـ
قشنگ نیست؟انقدر گوشه به گوشه جا می مونیم اما کوچیکتر نمیشیم؟
درباره این سایت